درست قبل از غروب 17 ماه مي ، در ساعت 20.00 ، يك فروند ميراژ عراقي مجهز به 2 موشک ضد كشتی اگزوست از پايگاه هوائي شعيبيه  به طرف خليج فارس به پرواز درآمد. اين خلبان هرگز نمي دانست كه به مهمترين پرواز دوران خدمتش اعزام شده و شليک اشتباه او منجر به يكسری واكنشهای زنجيره واری در آينده خواهد شد كه سرنوشت خاورميانه  را تغيير خواهد داد. لحظاتي بعد سيستمهايش را جهت اسكن تانكرهای نفتكش روشن كرد...

 

... دقايقي بعد مامور كنترل رادار استارک ميراژ عراقی را روي صفحه رادار خود مشاهده كرد: Track شماره 2202 -  به فاصله حدود 200 مايلي و مستقيم به سمت استارک....مسئول رادار با نگرانی اين اطلاعات را به ناخداي كشتی مي داد..

 

 

 

 

... در ساعت 21.02 دقيقه خلبان عراقي رادار كنترل آتش سيرانو 4 خود را روي استارك قفل ميكند. سيستمهاي هشدار دهنده استارك در همين زمان روشن شدند. مسئول رادار از ناخدا پرسيد : آيا پيغام هشدار براي ميراژ عراقي بفرستم؟
كه جواب ميشنود: نه، صبر كن !.

 

.. ساعت 21.05  خلبان عراقي گردشي به سمت چپ كرده  و مستقيم به طرف استارك در حركت بود. حدود 22 مايل فاصله... حدود ساعت 21.07 دقيقه خلبان عراقي اولين موشك اگزوسه را شليك ميكند. موشك تقريبا در ارتفاع 12 متري از سطح آب و با سرعتي نزديك صوت در حركت است.. هدف >> ناو آمريكائي استارك

 

 

 

 

 

 

.. 12 ثانيه بعد دومين اگزوسه هم شليك ميشود. رادار جستجوی هدف اگزوسه ها فعال شده اند و هر دو به سمت هدف آمريكائی در حال حركتند...در ساعت 21.09 دقيقه در بخش "پورت بريج "  ناو استارک مسئول بخش نوری را در حالت شعله ور مشاهده مي كند.. اما اين شعله داشت به سرعت به طرف او مي امد.. ناگهان فرياد ميزند:

 

"Missile inbound, missile inbound"

 

سيستمهای استارک موشكها رو نتوانسته بودند شناسائي كنند و فقط توسط ديد چشمي شناسائي شدند .. گويا  اين بار امريكائيها قمار رو باخته بودند..

 

موشک اول بدنه ناو را در قسمت "پورت بريج " شكافته و به داخل ناو فرو ميرود (فريم 110)... 8 فوت بالاتر از سطح دريا. اما كلاهك آن عمل نمي كند.  در ساعت 21.10 دقيقه موشک دوم در همان قسمت و به فاصله 5 فوت از محل اصابت اول به استارک برخورد كرد و پس از اينكه 3 فوت در داخل بدنه كشتي فرو رفت كلاهك آن منفجر شد.

 

 

 

 

دود تمام (فريم 212) كشتي را پر كرده بود و در همين حال شعله هاي آتش به قسمت "پورت بريج "   كشتي رسيده بودند.
سريعا دستور داده شد تا مهمات جلوي ناو به دريا ريخته شوند تا حرارت شعله هاي آتش باعث انفجار آنها نگردد. آتش در كمتر از 1 دقيقه به حالت "flashover"  رسيد !  اين بدان معناست كه درجه حرارت به 1500-1400 درجه فارنهايت رسيده و تمام مواد قابل اشتعال خواهند سوخت و فضا چيزي جز دود و آتش نخواهد بود.

 

...در ساعت 22.00 فشار تا حدودي در (فريم 180) ترميم شد و خدمه نجات توانستند از گسترش آتش جلوگيري كنند. تقريبا آتش سوزي1 روز تمام طول كشيد. قسمتهاي خوابگاه- انبار كشتي- اتاق رادار و مركز اطلاعات جنگ به سختي آسيب ديدند. 29 نفر درجا و 8 نفر بعدا كشته شدند ، تعدا مجروحين 21 نفر گزارش گرديد. در هنگام طلوع آفتاب به وضوح مشخص بود كه پرسنل استارك به سختي خسته اند...

 

.. هيچ سلاحي از استارك جهت دفاع شليك نشد. سيستمهاي Phalanx CIWS  در حالت استند باي باقي ماندند. سيستمهاي دفاع Mark 36 SRBOC  مسلح نبودند و گفته ميشود كه موشكهاي اگزوسه در نقطه كور سيستمهاي آشكار ساز تفكيك هدف STIR بودند.  استارك به بحرين برده شد و پس از تعميرات مقدماتي به بندر اصليش واقع در مي پورت فلوريدا برده شد و سپس در سال 2006 اوراق گرديد.

 

 

 

 

 

قسمتي از خاطرات فرمانده استارک ، فرمانده Paul Rinn:

 

... وقتي من گزارش كشته شدن 29 نفر رو دريافت كردم روي سكوي كشتي نشستم. XO كشتي ( افسر اجرائي) Bill Clark بعد از 30دقيقه برگشت و به گفت: حالت خوبه؟ منم گفتم: نه، حالم خوب نيست.. من اينجا نشستم و دارم فكر ميكنم كه چطور اجازه دادم 29 نفر از پرسنلم رو از دست بدم؟ آيا بعد از اين ميتونم بخوابم؟ چطور اجازه دادم؟ چطور مانع نشدم؟ ...

 

به علت اينكه آمريكا و عراق در جنگ نبودند اين عمل يك اقدام غير عمدي از طرف آمريكائيها پذيرفته شد و با عذر خواهي مقامات عراقي قضيه ختم شد و فقط عراقيها خسارت پرداخت كردند. مقامات رسمي عراق اعلام داشته اند كه خلبان را مجازات نكرده اند اما مقامات رسمي امريكا بر اين باورند كه خلبان اعدام شده. به هر حال رابرت فيسك در كتاب خود به نام The Great War For Civilisation از قول مقامات سابق نيروي هوائي عراق اعلام داشته كه اين خلبان هنوز زنده است.

 

.... چند ماه بعد .... ::

 

دريادار بازنشسته، يوجين كارول پيرامون عواملى كه موجب تصميم گيرى اشتباه و سرنگون سازى ايرباس ايرانى شد، معتقد است كه حادثه هدف قرار گرفتن ناو يواس اس استارک به وسيله يك جت جنگنده عراقى چند ماه پيش از آن، و عدم اتخاذ تدابير دفاعى كافى و به موقع از سوى خدمه استارك به تصور آنكه خلبان عراقى آنها را هدف قرار نخواهد داد، نوعى فشار عصبى را براى خدمه وينسنس به وجود آورده بود.

 

ذهنيت ناخداى كشتى اين بوده كه با تهديدى روبه رو است و قبل از دير شدن مى بايست درباره اقدامى مقتضى تصميم گيرد. كاسپار واينبرگر، وزير دفاع وقت ايالات متحده نيز با ابراز نظرى مشابه مى گويد: «كمبود وقت از لحظه اى كه هواپيما به عنوان هدفى تهديد كننده شناسايى شد تا زمانى كه خدمه بايد تصميم به شليك يا عدم شليك به آن را مى گرفتند، موجب شتابزدگى در اخذ تصميم شد.»

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: